مأموریت دشوار ناسا و آژانس فضایی اروپا جهت نزدیک‌تر شدن به خورشید
در طول تاریخ بشر، ستاره‌شناسان وقت زیادی را صرف مطالعه بر روی نزدیک‌ترین ستاره ما یعنی خورشید کردند. تلسکوپ‌های روی زمین می‌توانند موارد زیادی را مشاهده کنند و حتی Parker Solar Probe که اخیراً پرتاب شده در مداری قرار می‌گیرد که به آن اجازه می‌دهد قسمت عمده این ستاره را ببیند، اما نمی‌توانند همه قطب‌های آنها را مشاهده کنند. ناسا و آژانس فضایی اروپا با استفاده از یک مأموریت امیدوار هستند که همه این موارد را تغییر دهد. این ماموریت Solar Orbiter نامیده شده و هدف آن ارسال یک فضاپیما به مدار بسیار زاویه‌ای در اطراف ماه است که به آن امکان جاسوسی از قطب‌های ماه را می‌دهد به گونه‌ای که قبلاً هرگز امکان‌پذیر نبوده است.
به جای ارسال فضاپیما مستقیم به سمت خورشید که منجر به یک مدار شبیه به دیگر فضاپیماها می‌شود و دید کامل و همه جانبه نسبت به قطب‌ها را کاهش می‌دهد، پروژه جدید Solar Orbiter با کمک نیروی جاذبه حاصل از زمین و زهره، خود را در یک مدار زاویه‌دار قرار می‌دهد.
به جای ارسال فضاپیما مستقیم به سمت خورشید که منجر به یک مدار شبیه به دیگر فضاپیماها می‌شود و دید کامل و همه جانبه نسبت به قطب‌ها را کاهش می‌دهد، پروژه Solar Orbiter جدید با کمک نیروی جاذبه حاصل از زمین و زهره، خود را در یک مدار زاویه‌دار قرار می‌دهد. این امر به آن اجازه می‌دهد تا به طور منظم از کنار این ستاره عبور کرده و در مدار عطارد قرار بگیرد. زاویه‌ای که مدارگرد بر طبق آن و در رابطه با دیسک مداری خورشید حرکت کرده، باعث می‌شود تا برای اولین بار قطب‌های خورشید را مشاهده و ضبط کند.
این اطلاعات مهمی است چرا که دانشمندان می‌توانند با استفاده از این داده‌ها و مشاهداتی که به دست می‌آورند، برخی از رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی‌تر ستاره ما یعنی خورشید را توضیح دهند.
بنا به گفته یکی از محققان ناسا در طی ویدئوی جدیدی که در آن خلاصه‌ای از این مأموریت را توضیح می‌دهد: خورشید ما عادت دارد که هر ۱۱ سال یکبار قطب‌های مغناطیسی خود را تغییر دهد. وقتی چنین اتفاقی بیفتد، فعالیت‌های خورشیدی به شکلی عظیم افزایش می‌یابد و این می‌تواند تهدیدی برای ماهواره‌هایی باشد که در مدار زمین قرار گرفته‌اند و حتی ممکن است برای فضانوردان در مدار زمین و یا اگر عمیق‌تر به آن نگاه کنیم برای منظومه شمسی ما نیز خطرناک باشد. درک بهتر از نحوه عملکرد این فرایند می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا پیش‌بینی وقایع را با دقت بیشتری انجام دهند.
در طی یک ماموریت ۷ ساله، Solar Orbiter با یک شیب ۲۴ درجه در بالای خط استوای خورشیدی قرار گرفته سه سال بعد به شیب ۳۳ درجه می‌رسد. در نزدیک ترین فاصله خود این فضاپیما ۲۶ میلیون مایل از خورشید فاصله دارد. برای مقابله با گرما نیز این Solar Orbiter از طراحی خاص بهره برده است. این فضاپیما از یک طراحی خاص تیتانیومی با روکش کلسیم فسفات ساخته شده که می‌تواند حرارت ۹۰۰ درجه فارنهایت را تحمل کند.
